Inteligentny System Monitorowania Lotnisk

W ramach projektu opracowano inteligentny system monitorowania i kontroli dostępu do obszarów chronionych lotniska komunikacyjnego.  Szczególnym zadaniem systemu jest automatyczne nadawanie statusu SWÓJ-OBCY obiektom przebywającym w wyróżnionych obszarach lotniska. Projekt realizowany jest przez cztery instytuty Politechniki Śląskiej: Instytut Podstaw Konstrukcji Maszyn (Lider projektu) i Instytut Mechaniki i Inżynierii Obliczeniowej Wydziału Mechanicznego Technologicznego oraz Instytut Elektroniki i Instytut Informatyki Wydziału Automatyki, Elektroniki i Informatyki.  

Współcześnie do monitorowania lotnisk komunikacyjnych stosuje się systemy radarów mikrofalowych. Dane przesyłane z systemu radarowego umożliwiają precyzyjną lokalizację obiektów leżących w świetle wiązki radiowej. Oprogramowanie radaru dokonuje prostej filtracji sygnałów I przedstawia markery obiektów operatorowi nadzorującemu chroniony obszar. Zadaniem operatora jest manualne zakwalifikowanie pojawiających się obiektów jako uprawnionych (lub nie) do przebywania w chronionym rejonie. Automatyzacja tego zadania jest szczególnie istotna, gdyż zapewnienie bezpieczeństwa obszarów szczególnie narażonych na atak terrorystyczny lub sabotażowy nie może być uzależnione od spostrzegawczości, uwagi, czy zmęczenia operatorów systemu nadzorującego.

Istotą działania systemu ISMAC (= Intelligent System for Monitoring and Access Control) będącego głównym rezultatem projektu jest fuzja danych gromadzonych w czasie rzeczywistym przez dedykowany system radarowy oraz dostarczanych przez urządzenia automatycznej identyfikacji (UAI), w które są wyposażone osoby i obiekty upoważnione do przebywania w wyróżnionych obszarach lotniska komunikacyjnego. UAI jest specjalizowanym terminalem osobistym wyposażonym w moduły do lokalizacji, komunikacji i identyfikacji oraz w dedykowane, specjalistyczne, oprogramowanie. Docelowy czas działania terminali osobistych ma wynosić co najmniej jedną zmianę roboczą. Pozwoli to na wyeliminowanie konieczności doładowania, wymiany źródła zasilania, bądź całego terminala w czasie zmiany. Rozmiar terminala oraz jego masa są zbliżone do telefonu komórkowego i nie będą utrudniać pracy noszącym je osobom.

Planowane jest wykorzystanie komunikacji bezprzewodowej w pełni niezależnej od infrastruktury radiowej istniejącej na danym lotnisku komunikacyjnym. Skonstruowany został dedykowany system łączności bezprzewodowej pracujący w trybie z podziałem czasu (TDMA). Przewiduje się również szyfrowanie przesyłanych danych przy użyciu zaawansowanych algorytmów kryptograficznych, aby zminimalizować ryzyko działań sabotażowych.

Szczególnym czynnikiem mającym znaczenie dla powodzenia projektu jest udział w konsorcjum firmy KABE Sp. z o.o., która ma wiodącą pozycję na rynku jako producent i dostawca systemów technicznej ochrony dużych obszarów, w tym lotnisk komunikacyjnych. KABE spełnia dominującą rolę w zadaniach weryfikacji systemu w rzeczywistych warunkach lotniska komunikacyjnego, a także odpowiada za produkcję serii prototypów urządzeń UAI.